Wat maakt van het tweede balkon uw favoriete plek in de Munt?

Enea Scala (Tenor): De eerste keer dat ik in de Munt zelf zong was voor de repetities van Les Contes d’Hoffmann in november 2019. En het was vanaf dit balkon dat ik mijn collega’s kon zien repeteren. Als een uil kon ik het geheel overschouwen, steeds switchend tussen bewondering voor het werk van Alain Altinoglu en Krzysztof Warlikowski. Al betrapte ik mezelf er toen ook geregeld op dat ik met momenten gewoon zat rond te kijken hoe mooi dit operahuis wel is.

Wat is uw eerste herinnering aan de Munt?

Toen we in 2017 Tancredi zouden opvoeren in Bozar struinde ik op een vrije dag wat door Brussel. Ik besloot om eens een kijkje te gaan nemen in de Munt en wandelde op goed geluk door het gebouw. Uiteraard raakte ik de weg kwijt en vond ik er niets beter op dan de eerste de beste lift te nemen. Die bracht me naar de backstage, waardoor ik opeens midden in het prachtige decor van Lucio Silla stond. Het contrast tussen het moderne decor en de klassieke pracht van de Grote Zaal was adembenemend. Het feit dat ik hier dan ook nog eens helemaal alleen stond en minutenlang kon rondkijken, maakt dat ik mijn eerste keer in de Munt sowieso nooit zal vergeten.

Waarom is de Munt zo bijzonder voor u?

Alleen al het feit dat de Munt gelegen is in Brussel – voor iedere Europeaan toch het symbool van de Europese waarden – maakt dit operahuis bijzonder. Mensen staan daar misschien niet altijd bij stil, maar alles wat we in Europa mogen en kunnen, wordt in het Europees Parlement beslist. In Brussel, dus. Waardoor Brussel, voor mij als Italiaan, tegelijkertijd ver weg is en toch vertrouwd aanvoelt. Daar komt nog bij dat de Munt een van de meest innovatieve operahuizen van het moment is. De Munt slaagt er keer op keer in om het traditionele van het klassieke repertoire te versmelten met de vernieuwende visie van hedendaagse regisseurs.

Waarom is opera voor u de meest fijnzinnige aller kunstvormen?

Dit is een makkelijke. In opera komen zo veel dingen samen: je hebt uiteraard het zingen en het acteren, maar er is ook de choreografie, de prachtige decors en de belichting. Al die vakken samen zorgen voor een magnifiek evenwicht en maken van opera ongetwijfeld de meest gelaagde kunstvorm. Los daarvan is opera wat mij betreft de kunstvorm waarbij je het makkelijkst meegenomen wordt in een parallelle wereld waar schoonheid regeert.

Waarom moeten ook tieners en twintigers naar de opera gaan?

Zelf kwam ik voor het eerst in een opera dankzij een klasuitstap op mijn zeventiende. Ik had niet de minste ervaring met of zelfs maar enige interesse in opera, maar dat moment waarop ik Rigoletto zag, was niet minder dan een lifechanger. Ik wist helemaal niet dat zoiets bestond. Die magische wereld die de zangers voor mijn neus op het podium creëerden fascineerde me mateloos. Het was evenwel zo intrigerend dat ik er zelfs niet aan dacht om ooit deel te kunnen uitmaken van dat universum. Het leek me veel te hoog gegrepen. Ik dacht dat al die zangers geboren artiesten waren en er voor mij geen enkele manier was om hun vakmanschap te evenaren. Gelukkig veranderde dat tijdens mijn studies aan het conservatorium van Bologna. (Pauzeert even) Het is mogelijk om te leven zonder een passie voor klassieke muziek en opera, maar ik weet uit ondervinding dat opera je leven op tal van vlakken verrijkt. Jonge mensen mogen dan wel niet in eerste instantie een operahuis willen bezoeken in hun vrije tijd, ik maak me sterk dat eens ze dat gedaan hebben, de kans groot is dat ze meegezogen worden in die wonderlijke wereld vol schoonheid, drama en passie.

Hoe ziet u de rol van cultuur in onze maatschappij?

De rol van cultuur, in de meest brede betekenis van het woord, is in mijn ogen nooit belangrijker geweest dan nu. We leven in een wereld die geregeerd wordt door nationalisme en populisme. En dat alles in een klimaat waar egoïsme welig tiert. De belangen van het individu komen anno 2021 altijd en overal op de eerste plaats. En de gemeenschap? Die moet het zelf maar zien te rooien. Cultuurhuizen zoals dit zijn misschien wel een van de laatste plekken waar gemeenschap en maatschappij wel nog op de eerste plaats komen. Cultuur toont je niet alleen wie we zijn als mens, maar ook waar we vandaan komen – hoe we zo geworden zijn. Opera biedt ons inzicht in hoe onze maatschappij is geworden wat ze is, aangezien opera’s in grote mate gebaseerd zijn op de mythen, sagen en verhalen die de Europese geschiedenis rijk is. En wat ik ook leuk vind is dat wanneer een volle zaal zich vergaapt aan de schoonheid van een voorstelling, iedere toeschouwer gelijk is op dat moment.

Als u een opera voor eeuwig zou mogen bewaren, welke zou dat dan zijn en waarom?

Dat is een onmogelijke vraag. Misschien lukt het me wel als ik een opera per componist mag kiezen. Ik zou gaan voor Idomeneo van Mozart, Semiramide van Rossini, Norma van Bellini, Lucia di Lammermoor van Donizetti en Don Carlos van Verdi. Oh, en Guillaume Tell van Rossini moet er ook bij. Sorry, ik heb jouw vraag helemaal verpest. (lacht)