Hoe nauwer je toekijkt, hoe meer de werkelijkheid verdwijnt.

Op de tonen van contratenor en MM Laureate Logan Lopez Gonzalez tast Igor Shyshko de limieten van lichaam en geest af in een dansopera. Hoe bevrijden we onszelf van het juk dat we ons lichaam opleggen? En is spirituele verlichting, eens bereikt, droom of realiteit? 

Sinds de eerste hap van de verboden appel gaat de mens niet langer onwetend en zijn lichaam niet langer schaamteloos door het leven. Vrijwel alle religies en ideologieën hebben ons lichamelijk omhulsel onderworpen aan strenge regels, restricties en rituelen. We ontzeggen het voedsel, geselen het, putten het uit, als boetedoening, reiniging of initiatie. We dompelen het onder in water, zingen, dansen, verhullen of onthullen het… En dat allemaal op zoek naar een zaligmakende staat. Of om de onbenulligheid van het menselijke bestaan te vergeten? 

Maar wat als we het lichaam anders bekijken? Als het vehikel dat ons in contact brengt met een diepere en andere vorm van bewustzijn, die losstaat van elk werelds fenomeen. Wat als we binnen onszelf op zoek gaan naar verlichting? Precies dat is de inzet van Malus. Vanuit zijn ervaringen als yogi probeert Igor Shyshko de logica van het zien en gezien worden te doorbreken. Zijn lichaam worstelt, werkt en herhaalt om leeg te blijven. Drijvend op de zanglijnen van Logan Lopez Gonzalez, maakt hij van Malus niet zozeer een commentaar als wel een meditatie op onze tijd. 

Deze voorstelling maakt deel uit van Troika Dance