Een meesterwerk dat iedereen weet aan te grijpen.
Muziekdirecteur Alain Altinoglu over zijn eerste ontmoeting met Richard Wagners Tristan und Isolde en de muziekhistorische betekenis van deze vier uur durende krachttoer.
Met de storm mee.
Richard Wagners Tristan und Isolde is voor iedere operaregisseur een uitdaging van jewelste. Om de unendliche stroom monologen en dialogen van dit tijdloze werk om te zetten in beklijvende beelden, klopte de Munt aan bij twee visuele kunstenaars, die elkaar perfect complementeren. De Duitse cineast en regisseur Ralf Pleger is uitstekend vertrouwd met Wagner. Hij is namelijk de auteur van Wagnerwahn, een documentaire over het leven en werk van de componist, die op het World Film Festival 2013 in Montréal de publieksprijs wegkaapte. Voor deze nieuwe productie staat hij zij aan zij met beeldend kunstenaar en scenograaf Alexander Polzin, in de Munt bekend van zijn decors voor onze Aida in mei 2017. In dit videoportret gaan ze dieper in op "hun" Tristan.
Onze dramaturg Reinder Pols gidst u door ‘Tristan und Isolde’. Een metafysische trip en een onvergetelijke ode aan de romantische liefde, vanaf 2 mei in de Munt.
“De grootste verwezenlijking in 2000 jaar theaterevolutie”, zo sprak Richard Strauss over Tristan und Isolde. De opera keert met veel luister terug naar de Munt in een regie van beeldend kunstenaar Alexander Polzin en cineast Ralf Pleger, onder meer bekend van zijn muziekfilm Wagnerwahn uit 2013. Niet alleen in die film is Wagners muziek alomtegenwoordig. De Meister van Bayreuth wordt al sinds het ontstaan van de zevende kunst graag geciteerd, en vooral het Vorspiel en de Liebestod uit Tristan und Isolde is voor veel regisseurs een dankbare soundtrack. Hoe en waarom, dat leest u hier aan de hand van enkele iconische voorbeelden.
Richard Wagners voorliefde voor middeleeuwse sagen en legendes hoeft geen betoog. Eentje, de Arthurlegende, vormt de achtergrond voor maar liefst drie van zijn opera's: Lohengrin, Tristan und Isolde en Parsifal, dat we binnenkort in een concertante uitvoering brengen. Het perfecte excuus om ons te verdiepen in de wereld van de Ronde Tafel en zijn echo’s in de (pop)cultuur van gisteren en vandaag.
