Wat is jullie eerste herinnering aan de Munt?

Jente (zanger van Portland): Dat moet Don Pasquale uit 2018 geweest zijn. Ik herinner me nog goed hoe overweldigd we allebei waren door de zang, de kostuums en de bijzondere sfeer. Het voelde echt alsof we in een parallel universum beland waren. Zoveel traditie, zoveel historie, … de eerste keer een opera live kunnen bijwonen, was echt onvergetelijk.

Wanneer waren jullie voor het laatst tot tranen toe bewogen door een opera of een concert?

Sarah (zangeres van Portland): Ik kan me geen concreet moment voor de geest halen, maar het fijne aan dat soort live performances is dat die traan of die glimlach altijd om de hoek loert. Je weet en voelt gewoon dat er op ieder optreden iets speciaals kan gebeuren. Het gebeurt lang niet iedere keer, maar het kan. En daarin schuilt de schoonheid.
Jente: Ik ben ook niet echt het huiltype. Mijn mond valt sneller open van verbazing om zo veel talent – zeker hier in de opera – aan het werk te zien dan dat ik mijn tranen de vrije loop laat.

Hoe zijn jullie voor het eerst in aanraking gekomen met muziek?

Jente: Ik was al een puber toen ik muziek enigszins schoorvoetend begon te ontdekken en pas op mijn zestiende begon ik zelf actief muziek te spelen.
Sarah: Was jij zo’n laatbloeier? Ik was als peuter al bezig met muziek. Luisteren, meezingen, dingen proberen na te spelen. Ik heb het nooit anders geweten. Muziek was al vanaf het prille begin een belangrijk deel van mijn leven.

Wat maakt de Munt zo bijzonder voor jullie?

Jente: Alles! De vraag die je eigenlijk zou moeten stellen is: ‘Wat is er niet bijzonder aan de Munt?’ (glimlacht) Nee serieus, hier is zo veel te zien, het gebouw is een bezienswaardigheid op zich en de operavoorstellingen kennen hun gelijke niet. Ik ken geen andere kunstvorm die zo indrukwekkend is. Als het zou kunnen, zou ik elke week naar een opera komen kijken.

Waarom zouden er meer jongeren naar de opera moeten komen?

Sarah: Opera is echt voor iedereen. Het is gewoon heel belangrijk dat jongeren de operabeleving eens ervaren. Er gaat echt een heel andere wereld voor je open. Een wereld waar sommigen met plezier zullen induiken en anderen misschien niet. Maar dat maakt niet uit, het belangrijkste is dat opera blijft bestaan en iedereen eens kan zien of hij of zij er wat voor voelt.
Jente: De Munt is op geen enkele manier generatiegebonden. Het is een heel aparte wereld die eenieder die houdt van een mooi spektakel aanspreekt.

In hoeverre worden jullie als artiesten geïnspireerd door wat jullie te zien krijgen tijdens een opera?

Jente: Een opera is zo intens. De beleving van de muzikanten, de stemacrobatie die de zangers tentoonspreiden, het ene nog intenser dan het andere, maar altijd weer inspirerend. Ook al staat het genre dat wij brengen best ver van de opera af, toch inspireert het ons om op onze eigen manier net zo gedisciplineerd en professioneel te werk te gaan als de artiesten in de Munt.

Hoe zien jullie de rol van cultuur in onze maatschappij?

Sarah: Cultuur is net zo noodzakelijk als water. Als de coronapandemie iets duidelijk gemaakt heeft, is het wel dat mensen nood hebben aan alle mogelijke vormen van cultuur. Omdat het mensen samenbrengt, inspireert, ontroert en gelukkig maakt.
Jente: Als je cultuur wegneemt uit de maatschappij, klopt die maatschappij simpelweg niet meer. Wat je voorkeur op het vlak van film of muziek ook is, zodra je daar samen met een aantal anderen van geniet, gebeurt er iets onbeschrijflijks. Het is niet alleen belangrijk dat het publiek cultuur kan beleven, het is voor de artiesten zo mogelijk nog belangrijker dat zij kunnen creëren. En daar heeft de overheid wel degelijk een ondersteunende rol in te spelen.

Waarom is opera al dan niet de ultieme kunstvorm?

Jente: Opera is zonder twijfel de ultieme kunstvorm. Wij kunnen ons als vertegenwoordigers van het iets lichtere muziekgenre zelfs niet voorstellen hoeveel uren – wat zeg ik dagen, weken – je moet repeteren om zo’n totaalspektakel tot leven te brengen. Want het is niet alleen de muziek, maar ook het script, de decors, de kostuums en ga zo maar door. (blaast) Ik zou zelfs niet weten hoe ik eraan moet beginnen. Opera is echt beyond imagination.
Sarah: Men zegt nogal makkelijk ‘in opera komt alles samen’, maar dat is dus wel echt zo. En dan nog op een manier die je je als gewone sterveling niet kunt voorstellen. Er is geen ruimte voor foutjes of vergissingen, elke opvoering is een huzarenstuk en dat bewonder ik echt enorm.

Welke rol zouden jullie zelf weleens willen spelen?

Sarah: De tweede opera die we in de Munt hebben mogen bijwonen was Tsaar Saltan en daarin was er een zwanenprinses die acteerde vanachter een scherm waar tal van dingen op geprojecteerd werden. Die rol zou ik maar wat graag zelf eens spelen.
Jente: Als ik dan toch de vrije keuze heb, ga ik resoluut voor de rol van de bad guy. Vraag me niet waarom, maar ik heb altijd al eens de antiheld willen spelen. Een mooie romance komen verstoren, dat lijkt me wel wat.