La Gioconda is een van de vergeten meesterwerken uit de negentiende eeuw: een groots opgezet drama met zes hoofdrollen, enorme koorpartijen en een spectaculair ballet... De Munt brengt deze al te zelden uitgevoerde parel van de Italiaanse ‘grande opera’. Niet te missen!
“Is het stuk lang, zwaar, gewelddadig en somber, en werd het al anderhalve eeuw niet gespeeld, dan bellen ze Olivier Py.” De Franse regisseur kan er zelf om lachen, maar met zijn intense, tijdloze producties heeft hij als geen ander bijgedragen aan de herwaardering van de Franse grand opéra. In dit videoportret doet de regisseur zijn artistieke credo uit de doeken en kijkt hij terug op zijn eerdere Muntproducties.
De Franse theaterhistorica Florence Naugrette werd uitgenodigd in de Munt naar aanleiding van onze dag rond La Gioconda. Ze vertelde ons publiek over de erfenis van de opera van Amilcare Ponchielli waarvan de plot overgenomen is uit het toneelstuk Angelo, tyran de Padoue dat Victor Hugo schreef in 1835. We maakten van haar verblijf in Brussel gebruik om even met haar te praten…
De zwaarste rol die ik ooit heb gezongen.
Een internationale carrière van meer dan dertig jaar, een reputatie als dé Carmen van haar generatie en sinds haar hergeboorte als dramatische sopraan een nog bredere horizon: met Béatrice Uria-Monzon verwelkomt de Munt één van de leading ladies van de Franse operascène. Nadat ze in Brussel eerder haar debuut maakte als Verdi’s Lady Macbeth, brengt ze er binnenkort haar eerste interpretatie van La Gioconda. Tijd voor een gesprek over getroubleerde heldinnen, de schaduw van Callas en de perks and perils van ieder roldebuut.
Nadat hij in het eerste deel de oorsprong van de term en van de zangstijl heeft achterhaald, gaat de musicoloog Anselm Gerard in dit tweede deel op zoek naar de invloed die het bel canto heeft gehad aan de hand van de veranderingen in het negentiende-eeuwse lyrische repertoire.
