Je hebt zangers die tijdens een liedavond graag de lichtheid van de liefde belijden. Je hebt zangers die er vluchten in rêverie of troost vinden in verstilde melancholie. En dan heb je ook Günther Groissböck. De Oostenrijkse powerbas zoekt in zijn nieuwste liedprogramma Nicht Wiedersehen! onvervaard de dark side op. Existentiële angst, de macabere opgewektheid van een gesneuvelde soldaat, de pijn van een voortijdig afscheid – het zijn zielstoestanden die laatromantische grootmeesters als Richard Strauss, Gustav Mahler of de jonggestorven Hans Rott geïnspireerd hebben tot aangrijpende liederen en balladen, en die in het donkere timbre van Groissböck bijzonder tot hun recht komen. Voor wie niet wegkijkt, fonkelt ook in de afgrond schoonheid...

Günther Groissböck is niet alleen een van de meest prominente basstemmen van het moment, hij is ook een kunstenaar met een credo. "Nog steeds bestaan het theater, de opera, het klassieke concert, en daarmee de vraag naar mensen van vlees en bloed die een echte, directe vorm van kunst uitoefenen. Ik geloof dat het verlangen naar dat echte, naar dat oer-emotionele even hard zal toenemen als de voortschrijdende technologisering en digitalisering van onze wereld." Wie zijn wij om hem ongelijk te geven?